sıcaklarla beraber gelen sınav döneminde istanbul çekilmez oluyor. doğal olarak istanbuldan memlekete dönüşümü bayram gibi kutlardım. ta ki harulanın istanbul konserini duyana kadar. metalica'yı judas priest'i kaçırmışım bunlar önemli değil harulayı kaçırmamın yanında. hiç bir müzik beni bu ses kadar etkileyemez. harulanın sesini her duyduğumda nerde olursam olayım çevre bir anda değişir. kendimi deniz kenarında bulurum. hafif rüzgarla deniz kokusu gelir burnuma. beni transa geçiren sesi canlı dinleyemeye bu kadar yaklaşıp kaçırmanın ızdırabını siz düşünün artık. haris alexiou'yu canlı dinleyemeden ölürsem gözüm açık gider buraya yazıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder